Recensie Daan | Le Franc Belge

Een opvallend humoristische Daan die zich duidelijk in zijn element voelde in de Arenberg. Een schouwburg die komaf maakt met zijn formeel rode pluche imago. Voor de mengtafel mocht het publiek rechtstaan. Wie het optreden zittend wou meemaken kon dat achteraan of op het balkon. De Arenberg kan het dus op z’n Ancienne Belgiques doen, waardoor er meer toeschouwers toegelaten kunnen en een jonger, hipper publiek aangesproken. Daans optreden kwam er alvast perfect tot zijn recht.

In het Frans zingen, is opnieuw hip (mede dankzij 4 Mains van dEUS). En ook Daan bewandelt die weg, weliswaar op zijn manier. Stuyven was al de Johnny Cash van Vlaanderen met Icon. Dat nummer liet ie vooraf gaan door even een flard van Cash te brengen. “Nooit aan bronvermelding doen” foeterde hij tegen zichzelf. Nu komt hij ook sterk in de buurt van Gainsbourg met Lasoen die de Birkin in zich onder andere in “Ma vendeuse” hijgend dan weer fluisterend laat horen. Via drums zet ze een versnelling in richting refrein.

Opener “Parfaits Mensonges” klinkt al erg sferisch, Isolde mag de kopstem aanspreken in hoog, mysterieus aanvoelend “oehoe” gezang dat een vergelijkbare sfeer oproept als “2Wicky” van Hooverphonic.  Verder wordt de song gekenmerkt door parlando en een huilende gitaar van Geoffrey Burton. Een snelle repetitieve melodie op toetsen door Jeroen Swinnen bepaalt “Mes États Unis”, opener van het album Le Franc Belge en meteen ook een eerste hoogtepunt in het optreden. “Ik ben 6 à 7 keer gelukkig geweest vandaag” geeft de zanger toe die zijn  laatste hoofdstuk uit zijn leven totnogtoe – zijn zevende studioplaat - kwam voorstellen in Antwerpen. Veel irrelevante zaken komen op zijn weg, meldt hij. Maar dit optreden vanavond niet, stelt hij gerust. Een groots uitgesmeerde – bijna irrelevante – intro kent die song die via de bugel van Jo Hermans wel erg plechtstatig overkomt. Paardengehinnik vrolijkt de song verder op.

Een volledig flesje water drinkt Daan ad fundum leeg, plet het met de hand en smijt het in een ruk achter zich. “Binnenkort heb ik een interview met Dag Allemaal. Ik bereid me er psychologisch op voor.“ zo verklaart ie zijn gedrag. “Hebt u ooit uw kinderen voor het eerst naar een katholieke school moeten sturen? Het is kannonnenvlees.” zo vergelijkt hij het gevoel toen ie Everglades als eerste single uit het album uitbracht. Swinnens synths laten een Oosterse klank horen, orgel en beatring doen het publiek meeklappen.

“Zijn jullie hier met jullie exen (maar ze weten het nog niet)?” kondigt als humoristische bindtekst het nummer uit 2009 aan. Het cultgehalte, de Gainsbourg in Daan horen we opnieuw in “Conducteurs fantômes”, die met clavecimbel, piano en bugel richting crescendo gaat. Een plotse tempoverandering in “Mélodies paroles” is een parodie op de wat jazzy aanvoelende Franse chansons uit de seventies. Lasoen mag er erg hoog in zingen.

De Griekse sirtaki en hip hopinvloeden horen we in “La crise” met veel half gezongen/half parlando stukken en erg snelle, ritmische parlando. Een straffe prestatie tussen Daan en Isolde Lasoen die met stevig gefluit en applaus van de fans beloond wordt.  

Naar het einde van het optreden put Daan rijkelijk uit zijn klassiek oeuvre. Hij gaat het podium af om mee te feesten tussen het staand publiek tijdens zijn “IKEA protest liedje”: “Swedish Designer Drugs”, speelt even improviserend solo op gitaar een flard “Dominique” van Soeur Sourire dat hij ook zingt om te eindigen met de beats van “Housewife” waarop het publiek extatisch reageert en de zware werkweek van zich af danst.

Daan onderstreepte nogmaals in de Arenberg hoe veelzijdig en eclectisch hij wel is. Dat maakt optredens en platen van hem boeiend. Hij genoot zichtbaar om op muzikaal vlak en in zijn bindteksten af en toe te freewheelen. Daan Stuyven is dus een man met erg veel humor in zich. Misschien is dat - naast de sterke muzikale prestatie van zijn muzikanten en hem – wel de (her)ontdekking van het jaar voor ons.   

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Parfaits mensonges
2. Ma vendeuse
3. Mes États Unis
4. Irrelevant
5. Everglades
6. The Gates
7. Exes
8. Conducteurs fantômes
9. Mélodies paroles
10. Icon
11. Lust or love
12. La crise
13. Vraie décadence
14. The Kid

Bis:

1. Belle
2. Swedish Designer Drugs
3. Housewife